Jak prawidłowo założyć obrożę? Pamietaj zawsze obrożę należy zakładać psu, który stoi, nigdy w pozycji siedzącej. Unikniesz wtedy luzu pomiędzy obrożą a szyją. Prawidłowe założenie oznacza, że dwie elektrody są w bezpośrednim kontakcie ze skórą psa przez cały czas, niezależnie od pozycji głowy psa.
kfuhlert / Pixabay Pragnąc pobrać krew czy też podać kroplówkę wymagane jest wkłucie się w żyłę. Można to zrobić w typowy sposób, ale jeśli konieczne jest to kilkukrotnie, to znacznie lepszym rozwiązaniem będzie zastosowanie wenflonu. Jest to plastikowy mechanizm pozwalający na utrzymywanie drożnej drogi do krwiobiegu. Każdorazowo można utrzymywać wenflon przez około 72 godziny, ale ogólnie ma na to duży wpływ stan tkanek w danym miejscu oraz rodzaj podawanych preparatów. Parę słów o tym, jak założyć wenflon W przypadku osoby dorosłej mówimy o zakładaniu wenflonu w takich miejscach jak: grzbiet ręki, przedramię lub dół łokciowy. Noworodki i niemowlęta mają najczęściej zakładany na żyły na kończynie dolnej. W każdym przypadku żyła musi być szeroka i odznaczać się dobrym odpływem. Z kolei powierzchnia skóry w tym miejscu nie może być pokryta ranami czy stanem zapalnym. Nad miejscem wkłucia zakłada się tzw. stazę, czy formę elastycznej opaski. Ma ona za zadanie rozszerzenie się żyły i gromadzenie krwi w miejscu założenia wenflonu. Odkaża się wówczas skórę i wkłuwa się wenflon. Po wyjęciu igły światło wenflonu płucze się roztworem fizjologicznym soli, a potem zatyka koreczkiem bądź podłącza infuzję. Chcąc zabezpieczyć wenflon przed wysunięciem, stosuje się przy nim plasterek. Zdecydowanie najlepszy jest ten z samoprzylepnej dzianiny. W ten sposób skóra może oddychać, a odczyn zapalny jest minimalny. Mając tego rodzaju wiedzę, nie tylko wiemy, jak założyć wenflon w prawidłowy sposób. Wiedza ta pozwala uniknąć wielu problemów w tym np. infekcji. Zatem zawsze powinna to wykonywać osoba mająca stosowne kompetencje w tej materii.
Serdecznie witam w pierwszym odcinku z serii: (Minecraft-poradnik) #1 Jak zrobić pieska z imieniem w Minecraft + Jak zakolorować obroże psa. Zapraszam do łap
Zdarza się, że pies potrzebuje poważnej operacji. Zabiegu, który można wykonać tylko pod narkozą. To poważny stan, dlatego trzeba wtedy odpowiednio zająć się psem. Pies po narkozie – jak o niego zadbać? Każdy kochający i odpowiedzialny opiekun psa życzy sobie, by jego czworonóg był przede wszystkim zdrowy i szczęśliwy. Na pewno robisz wszystko, co w Twojej mocy, by właśnie tak było. Jednak niektóre kwestie są po prostu poza Twoim zasięgiem. W końcu nawet najbardziej zadbany pies, który może liczyć na doskonałą opiekę, może zachorować. Może doznać też nieszczęśliwego wypadku. Czasami sytuacje te są tak poważne, że konieczna będzie operacja pod narkozą, by pomóc Twojemu czworonogowi odzyskać zdrowie. Narkoza u psa jest bardzo poważną rzeczą. W końcu nie jest to naturalna sytuacja dla Twojego czworonoga. Sama operacja też może być dla zwierzaka ogromnym obciążeniem – zależnie od tego, w jakim celu była przeprowadzana. To wszystko sprawia, że Twój psiak w takiej chwili potrzebuje jeszcze lepszej, jeszcze bardziej wytężonej opieki. To wszystko to coś, co możesz mu ofiarować – w końcu Twój czworonożny przyjaciel w takiej sytuacji liczy właśnie na Ciebie. Opieka nad psem po narkozie może być jednak pewnym wyzwaniem. Zwłaszcza dla osób, które nie bardzo orientują się, co wiąże się z narkozą, czego się spodziewać i jak opiekować się takim psem. Wszystkiego jednak możesz się dowiedzieć. Jak? To proste! Czytaj dalej! Pies po narkozie – o tym warto wiedzieć Żeby odpowiedzieć w pełni na pytanie, jakie jest zachowanie psa po narkozie, warto na początku wyjaśnić, czym jest sama narkoza. Narkoza zwana jest inaczej znieczuleniem ogólnym. To stan, w którym dochodzi do kontrolowanej utraty przytomności. Pewnemu zwiotczeniu ulegają też mięśnie szkieletowe. Narkoza powoduje też, że tkanki ulegają głębokiemu znieczuleniu i charakteryzują się ogólną bezbolesnością. Stosuje się ją zarówno w przypadku ludzi, jak i w przypadku zwierząt. Narkoza u psa – wskazania Psy też mogą znaleźć się pod narkozą. Bowiem wskazaniem do wprowadzenia Twojego czworonoga w ten stan może być każda operacja chirurgiczna – sterylizacja, kastracja, wycięcie guza i innych zmian nowotworowych, wszelkiego rodzaju operacje chirurgiczne mające na celu usunięcie ciała obcego z organizmu lub po prostu ratujące życie. Wskazaniem do wykonania narkozy będą też wszelkie planowane zabiegi chirurgiczne, w tym korekta podniebienia psa. Wskazaniem mogą być też wszelkiego rodzaju zabiegi medyczne, które wymagają ogromnej precyzji i tego, by zwierzak w trakcie się nie ruszał. Bardzo trudno osiągnąć ten stan wtedy, gdy pies jest przytomny. Zanim Twojemu czworonożnemu przyjacielowi zostanie podana narkoza, najpierw najpewniej otrzyma leki uspokajające. To bardzo ważne, by pomóc mu zredukować stres i sprawić, że da sobie spokojnie i bez większych trudności założyć wenflon. Jest on bardzo ważny – tak bowiem będą podawane Twojemu psu wszelkie niezbędne lekarstwa. Przeczytaj również: Złamana łapa u psa – jak długo się zrasta? Stan psa będzie monitorowany – jego wszelkie funkcje życiowe będą sprawdzane, by móc zareagować w razie takiej konieczności. Pomoże w tym pulsoksymetr – urządzenie, które monitoruje poziom natlenienia krwi czy puls. W przypadku ludzi zakładany jest on na palec. W przypadku psów jednak wcale nie wyląduje na łapce – zostanie założony na psi język, by dawać jak najdokładniejsze pomiary. Rodzaje narkozy dla psów W przypadku psów stosowane mogą być dwa rodzaje narkozy. Pierwszą z nich jest narkoza dożylna, drugą zaś narkoza wziewna. W przypadku narkozy dożylnej pies dostaje zastrzyk złożony najczęściej z kilku substancji, które dają efekt znieczulenia, a wręcz całkowitego wyeliminowania odczuwania bólu, zwiotczenia mięśni i utraty przytomności. Ten typ narkozy jest bardzo mocny i działa błyskawicznie. Psiak może stracić przytomność już po kilkunastu sekundach od podania tego typu substancji. Jednak to właśnie narkoza wziewna u psa uważana jest ogólnie za bezpieczniejszą dla Twojego czworonożnego przyjaciela. Wymaga intubacji zwierzaka, by gaz, który pies wdycha, dostawał się wyłącznie do jego dróg oddechowych. Można jednak na bieżąco kontrolować stan psa i mieć realny wpływ na to, ile gazu wdycha Twój zwierzak. Właśnie dlatego metoda uważana jest za bezpieczniejszą – pozwala na pełną kontrolę w trakcie podawania, uzależnioną od stanu ogólnego psa. Bardzo często stosowana jest w przypadku psów starszych lub bardzo słabych, by im dodatkowo nie zaszkodzić. Stosowana jest też przy dłuższych zabiegach chirurgicznych. Metoda ta pozwala bowiem na podanie dodatkowej dawki narkozy, gdy będzie ona potrzebna w toku operacji. Niezależnie od tego, jaki typ narkozy zostanie podany Twojemu psu i z jakiego powodu zostanie on w ogóle poddany narkozie, nie jest to dla niego stan naturalny. Nie jest to też stan, który można zbagatelizować – Twój pies potrzebuje w takich okolicznościach Twojej opieki jeszcze bardziej niż wtedy, gdy jest po prostu zdrowy. Twój pies Ci ufa i wierzy w to, że zrobisz wszystko, by mu pomóc. Pamiętaj, że w razie jakichkolwiek wątpliwości najlepiej zrobisz, gdy zapytasz o poradę lekarza weterynarii. Nie ma głupich pytań! Zapytaj o wszystko, co Cię niepokoi, o wszystko, co sprawia, że masz wątpliwości lub czegoś się obawiasz. Chodzi w końcu o dobro Twojego psa, a to nie jest nic, wobec czego można przejść obojętnie. Pies po narkozie – ile dochodzi do siebie? Nie możesz liczyć na to, że pies po narkozie błyskawicznie dojdzie do siebie. Nawet jeśli zabieg chirurgiczny nie był z tych, które mają na celu ratowanie życia i był planowany z dużym wyprzedzeniem. Każdy zabieg chirurgiczny jest ogromną ingerencją w ciało Twojego zwierzaka i dlatego nie możesz się spodziewać, że Twój pies tego nie odczuje. To, jak długo będzie dochodził do siebie po operacji, zależy od tego, czego dotyczył zabieg, jak skomplikowany był, ile trwał czy chociażby od tego, w jakiej kondycji ogólnej był Twój czworonóg. Sama narkoza też ma ogromny wpływ na jego organizm i nie możesz o tym zapominać. Jeśli Twój pies jest po narkozie, z całą pewnością zastanawiasz się, ile będzie dochodził do siebie. Niestety, wcale nie ma na to jednoznacznej odpowiedzi. Kiedy pies wybudza się z narkozy? Przede wszystkim jednak musisz zdawać sobie sprawę, że pies nie powinien wybudzać się w domu. Powinien wybudzać się w lecznicy weterynaryjnej, pod okiem specjalistów, którzy będą mieli na niego oko. W końcu ten stan też trzeba monitorować, a gdyby coś było nie tak, nie będziesz w stanie zareagować odpowiednio – tutaj pomóc mogą tylko specjaliści. Dlatego nigdy nie odbieraj nieprzytomnego psa i nie upieraj się przy takim rozwiązaniu. Daj psu czas, by wybudził się w lecznicy i dopiero potem, gdy wszystko będzie w porządku, zabierz go do domu. Powikłania po narkozie u psa mogą się bowiem zdarzyć i najlepiej zrobisz, gdy wybudzanie zostawisz w rękach profesjonalistów. Zdarza się, że psu podawane są leki, by wybudził się szybciej. Nie jest to jednak idealne rozwiązanie. Leki tego rodzaju potrafią podnieść ciśnienie krwi, co może doprowadzić do problemów. Dlatego często pozwala się psom obudzić samoistnie. Proces takiego wybudzania może potrwać nawet kilka godzin. Substancje, które wprowadziły psa w stan narkozy, muszą zostać bowiem zmetabolizowane przez organizm psa, a to coś, co trwa przez pewien czas – można przyspieszyć ten proces, ale bardzo często wcale nie ma takiego powodu i bezpieczniej jest po prostu pozwolić działać naturze. Zobacz także: Dyskopatia u psa – objawy, leczenie, rokowania Jak przygotować psa do zabiegu pod narkozą? Do samej narkozy, jeszcze zanim Twój pies zostanie jej poddany, też musisz go odpowiednio przygotować. By pies przeszedł to łatwiej, konieczna jest głodówka. Nie jest to nic miłego, ale głodówka powinna trwać od około 8 do około 18 godzin przed operacją. Zwiotczenie mięśni może bowiem doprowadzić do sytuacji, w której zawartość żołądka uleje się na zewnątrz. A jeśli żołądek będzie pełen, pies może się zakrztusić, co może mieć dla niego bardzo poważne konsekwencje – może się to skończyć nawet śmiercią. Bardzo ważne jest też, by pies przeszedł wszystkie badania, które sprawdzą jego ogólną kondycję i stan zdrowia. Nie lekceważ tego, lekarz weterynarii na pewno doskonale wie, co robi, gdy mówi, że istnieje potrzeba zrobienia wszelkich badań. Każdy zabieg chirurgiczny pod narkozą jest bowiem ogromnym obciążeniem dla organizmu i lekarz musi być absolutnie pewien, że wszystko będzie w porządku, a stan zdrowia psa pozwala na operację. Po samej narkozie, gdy psiak się już wybudzi, też będzie potrzebował Twojej pomocy. A jak możesz mu pomóc? Pies po narkozie – jak pomóc zwierzakowi? Wiesz już, czym jest narkoza u psa. Skutki uboczne to coś, co pojawi się zawsze. Nie możesz oczekiwać, że Twój pies obudzi się z narkozy tak, jakby budził się po długiej i zdrowej drzemce. To nie sen, to utrata przytomności połączona ze zwiotczeniem mięśni. Dlatego musisz być gotowy na to, że Twój pies będzie miał problemy, gdy będzie dochodził do siebie. A z czym możesz się w tym przypadku zmierzyć? Narkoza u psa – skutki uboczne Przede wszystkim musisz być gotowy na to, że skutki uboczne mogą utrzymywać się nawet przez dobę od wybudzenia psa. Psiak może cierpieć z powodu biegunki – dlatego tak ważna jest głodówka przed narkozą. Po samej narkozie też nie powinieneś mu podawać żadnego jedzenia jeszcze przez jakiś czas. Właśnie po to, by uniknąć biegunki i wymiotów. Wymioty są szczególnie niebezpieczne, bo mogą doprowadzić do zakrztuszenia się psa, a to może się skończyć nawet śmiercią. Twój czworonóg nie powinien jeść, dopóki nie przestaną działać wszelkiego rodzaju środki znieczulające. Z wodą też należy być bardzo ostrożnym. W tym przypadku to lekarz weterynarii powie Ci, jak długo nie powinieneś jeszcze nic podawać swojemu zwierzakowi. Stosuj się do tych rad, w końcu chodzi o dobro Twojego czworonoga. W żadnym wypadku nie podawaj też psu żadnych lekarstw we własnym zakresie – lekarz weterynarii wie, co robi i jeśli nie zlecił żadnych szczególnych leków, nie próbuj pomóc psu na własną rękę. W ten sposób możesz mu tylko zaszkodzić. Twój pies może mieć też problemy z poruszaniem się – może się zataczać czy przewracać. To też najzupełniej normalne. Przez jakiś czas nie oczekuj, że psiak będzie pełen werwy, chęci do wyjścia na długie spacery czy do zabawy. Najlepiej zrobisz, gdy dasz mu po prostu spokój i będziesz czujnie obserwować. Zadbaj też o jego komfort. Dobrej jakości legowisko może pomóc mu w dochodzeniu do siebie. W tym okresie zwierzak może mieć też problemy z higieną – załatwianie potrzeb fizjologicznych może być w końcu utrudnione. Dlatego maty i podkłady higieniczne mogą w tym przypadku zdać egzamin. Sprawdź ofertę naszego sklepu i zadbaj o to, by Twojemu pieskowi niczego nie zabrakło w tym trudnym dla niego okresie. Pies po narkozie – podsumowanie Każda operacja chirurgiczna Twojego psa wymaga znieczulenia ogólnego, czyli narkozy. Narkoza może być podana dożylnie lub wziewnie w postaci gazu. Niezależnie jednak od typu narkozy i rodzaju operacji, nie możesz jej lekceważyć. W końcu chodzi o dobro Twojego psa, a każda narkoza to coś poważnego. Organizm Twojego psa będzie potrzebował przede wszystkim czasu, by się zregenerować. Najlepszym, co możesz zrobić w takiej sytuacji, jest dostosowanie się do wszystkich zaleceń lekarza weterynarii. Jeśli czegoś nie rozumiesz lub jeśli czegoś nie jesteś pewien, nie bój się pytać. Zapewnij też spokój swojemu psu. Obserwuj go, ale dopilnuj też, by wypoczywał w ciszy, spokoju i komfortowych warunkach. Wtedy najszybciej dojdzie do siebie. A jeśli coś Cię zaniepokoi, skonsultuj się ze specjalistą. Produkty, które pomogą Ci zadbać o psa w okresie pooperacyjnym, znajdziesz w asortymencie sklepu Apetete. Jak zakładać psu szelki, jeśli jest ruchliwy? Przede wszystkim nic na siłę! Początki bywają trudne, pupil musi przyzwyczaić się do nowości. Zachęć psa smakołykiem, spróbuj zakładanie szelek zamienić w zabawę, bądź cierpliwy i konsekwentny - jeśli czynność zakładania szelek będzie regularnie powtarzana, w końcu stanie
Wenflon, wigo to potoczne nazwy jednorazowej kaniuli (elastyczna rurka) przeznaczonej do cewnikowania żył obwodowych. Zabieg przeprowadza się w celu uzyskania krótkotrwałego dostępu żylnego między innymi do wielokrotnego podawania płynów (kroplówek), leków lub pobierania krwi. Wenflon, który jest drożny, nie powoduje stanu zapalnego i dolegliwości bólowych może pozostawać w naczyniu przez nie więcej niż 4 dni. Używanie wenflonów Przed i po każdym użyciu wenflonu należy go przepłukać niewielką ilością płynu np. soli fizjologicznej (0,9% NaCl). W ten sposób sprawdzamy drożność wkłucia i zapobiegamy zwężaniu jego światła przez skrzepy krwi i precypitujące leki. Płucząc wenflon obserwujemy miejsce wkłucia pod kątem ewentualnych przecieków. Zdarza się, że wenflony założone w zgięciu, przegubie (ręka pracuje) łamią się powodując wyciek z miejsca wkłucia. W praktyce wenflony często ulegają zaczopowaniu przed upływem 72 godzin i muszą być wymienione na nowe. Założenie wenflonu Kaniulację przeprowadzamy w miejscach niezmienionych chorobowo. W miarę możliwości do zabiegu wybieramy duże, poste, widoczne żyły a wenflon umieszczamy tak żeby nie przeszkadzał pacjentowi. Założenie i utrzymanie wkłucia obwodowego może być utrudnione u pacjentów z kruchymi żyłami (np. w związku z chorobą nowotworową). Żyły mogą być ledwo zauważalne u osób otyłych, obrzękniętych i bardzo małych dzieci. Pacjenci odwodnieni lub we wstrząsie mogą mieć zapadnięte żyły, co również utrudnia kaniulację. Uzyskanie dostępu naczyniowego może stanowić wyzwanie u pacjentów pobudzonych i agresywnych. U osób dorosłych staramy się zakładać wkłucia na żyłach powierzchniowych kończyn górnych, w przypadku niemowląt często wybieramy głowę- bo u nich tam naczynia są bardziej widoczne. Zobacz film, na którym pokazuję jak założyć wenflon na przykładzie kończyny górnej dorosłego mężczyzny (żyła odpromieniowa). Pielęgnacja miejsca wkłucia Mi najwygodniej pracuje się z przezroczystymi opatrunkami, które ułatwiają oględziny miejsca wkłucia i zmniejszają ryzyko odczynu alergicznego. W przypadku wenflonów wkłucie zmieniane jest na tyle często, że stosowanie opatrunków ze środkiem antyseptycznym (np. chlorheksydyna) może stanowić dodatkowe zabezpieczenie np. u pacjentów z immunosupresją. Plastrami ze środkiem przeciwbakteryjnym obowiązkowo zabezpieczam wkłucia głębokie do długotrwałego stosowania. Omyłkowe założenie wkłucia do tętnicy Jeżeli po wkłuciu igły wydaje Wam się, że krew jest zdecydowanie jaśniejsza niż zwykle i praktycznie wypycha mandryn to najprawdopodobniej jest to tętnica. Jeżeli mimo wszystko podłączycie do niej kroplówkę a krew będzie się cofać do drenu i tętnić to macie absolutną pewność, że trafiliście w tętnicę. W takiej sytuacji należy niezwłocznie usunąć wkłucie i mocno ucisnąć miejsce po igle. Linia tętnicza może zakłócać przepływ krwi i utrudnić jej dostęp do wybranych tkanek, jeżeli nie ma wystarczającego zaopatrzenia przez inne tętnice. Leki podane do tętnicy zamiast do żyły mogą doprowadzić do traumatycznego uszkodzenia tkanek- dlatego nie wolno podawać leków tą drogą. Iniekcje do krwioobiegu przeprowadzamy wyłącznie za pośrednictwem żył. Kaniula tętnicza Linia tętnicza stosowana jest do pomiarów ciśnienia i badań gazometrycznych. Przed założeniem kaniuli tętniczej przeprowadzany jest test Allena, który pozwala określić stan unaczynienia tętniczego. Kaniula dotętnicza wygląda podobnie do zwykłego wenflonu, jednak ze wględu na ciśnienie panujące w tętnicach posiada ona mechanizm zapobiegający cofaniu się krwi (zawór odcinający). W kaniulach tętniczych nie znajdziemy zaworów injekcyjnych, w które z reguły wyposażone są wenflony. Jakie są rozmiary, kolory wenflonów Na rynku dostępnych jest 8 rozmiarów wenflonów. Wielkości oznaczono kolorami (od najmniejszego do największego)- fioletowy, żółty, niebieski, różowy, zielony, biały, szary, pomarańczowy. Fioletowy wenflon używany jest niemal wyłącznie u noworodków. Jakie powikłania mogą powodować wenflony? Najcięższym powikłaniem, z jakim się spotkałam był przypadek pacjenta, u którego doszło do odłączenia kaniuli od gniazda luer lock (fabryczna wada wenflonu, rurka odłamała się i pozostała w świetle naczynia). Fragment kaniuli uległ przemieszczeniu, wywołał masywny stan zapalny i musiała zostać usunięta chirurgicznie. Najczęstszym powikłaniem jest krwiak po wyjęciu kaniuli – można zminimalizować ryzyko jego wystąpienia uciskając miejsce po usunięciu wenflonu. W literaturze znajdziecie informacje, że niewłaściwe używanie wenflonu może wywołać zator gazowy, jednak, aby był on groźny dla zdrowia lub życia musiałby mieć dużą objętość. Inne możliwe powikłania to: odczyn alergiczny lub stan zapalny w miejscu wkłucia, zator spowodowany przez zakrzep. Zakarzenia unikamy przestrzegając zasad antyseptyki. Podczas podawania wlewu dożylnego może dojść do wynaczynienia płynu, dlatego należy stale nadzorować ten proces.
Personel medyczny założy Ci wenflon do żyły (IV dostęp) przez który podaje się podczas operacji leki służące do znieczulenia. sages.org A qualified medical staff member will place a small needle/catheter (IV) in your vein to dispense medication during your surgery.
Żywienie psa Odpowiednie żywienie jest jednym z ważniejszych aspektów opieki nad psem. Jeśli chcesz, by Twój pies był zdrowy, musisz pamiętać o podstawowych wymaganiach żywnościowych. Pies na... Pies nie chce jeść suchej karmy Zdarza się, że pies nie chce jeść suchej karmy. Często jest to wynikiem błędów żywieniowych popełnionych przez właściciela, bywa też, że powodem niechęci do spożywania... Sucha karma dla psa W dzisiejszych czasach suche karmy są najwygodniejszą formą karmienia psów. Jednak nie wszystkie karmy są zbilansowane w taki sposób, w jaki być powinny. Zamiast pysznego mięsa... Odchudzanie zwierząt Otyłość i nadwaga jest coraz częściej spotykana u naszych domowych pupili. Wpływa na to wiele czynników między innymi za duże posiłki czy też nasze lenistwo i brak aktywności ze ... Dieta odchudzająca W chwili obecnej jedna czwarta ogólnej liczby zwierząt domowych ma nadwagę. Ich ilość rośnie w zastraszającym tempie. Wielu opiekunów zbyt pobłażliwie traktuje kwestię... Jak wybrać suchą karmę Wybranie dobrej suchej karmy nie jest takie łatwe, jak może się wydawać. Jeśli kiedykolwiek spojrzeliśmy na tabelkę składników, na pewno zauważyliśmy brak jednej ważnej... Żywienie psa w starszym wieku Gdy nasz pies zaczyna się starzeć, powinniśmy zadbać o odpowiednią dla jego wieku dietę. U różnych psów starość rozpoczyna się w różnym wieku – ma to głównie związek z... Żywienie psa z alergią pokarmową Alergia pokarmowa zdarza się u coraz większej liczby psów. Charakterystycznymi jej objawami, które skłaniają nas do wizyty u weterynarza są świąd i zaczerwienienie skóry. Nasz... Ciąża u psa U suk zdolność do zajścia w ciąże pojawia się około 8-12 miesiąca życia (zależy to w dużej mierze od rasy oraz wielkości zwierzęcia). Raz na 6 miesięcy suka wchodzi w okres... Co jedzą nasze psy i koty Kupując w sklepie spożywczym jedzenie chcesz, aby było nie tylko smaczne, ale i zdrowe. W pierwszej kolejności zwracasz uwagę na jakość, coraz częściej studiujesz etykiety...
Pampersy psie, tzw. anatomiczne, dostosowane są do odmiennej budowy, innego ustawienia nóg oraz oczywiście posiadają miejsce na ogonek. O ile spełniają one dobrze swoją rolę, zabezpieczając przed niekontrolowanym oddawaniem moczu przez zwierzaka, o tyle nie wyglądają one nazbyt ciekawie. Dziecko w pieluszce rozczula, odwrotnie jak
Fot. Science Photo Library / Getty Images Wenflon to wkłuwana do żyły obwodowej kaniula, której zadaniem jest utrzymywanie drożnej drogi do podawania bezpośrednio do krwioobiegu chorego leków, płynów lub krwi. Wenflony produkowane są w różnych wielkościach. Zróżnicowane są zarówno ich średnice jak i długości. Wenflon to przyrząd medyczny, który umożliwia uzyskanie dostępu do żyły chorego. Pozwala na podawanie mu środków leczniczych przez kilkadziesiąt godzin bez konieczności wkłuwania się za każdym razem do żyły. Czas użytkowania wenflonu zależy od stanu tkanek w miejscu założenia i typu podawanych preparatów. Budowa wenflonu Podstawowym elementem wenflonu jest plastikowa kaniula służąca do dożylnego podawania leków. W jej świetle znajduje się metalowa igła, której wystający koniec pozwala na nakłucie powłok i ściany naczynia. Na zewnętrznym końcu kaniuli jest się plastikowa głowica, która składa się z kilku elementów: Kaniula jest przezroczysta, by podczas wkłuwania można było obserwować pojawianie się w niej krwi. Kaniula i igła nowego wenflonu zabezpieczone są plastikową nasadką podobną do stosowanej na igłę do iniekcji. Całość zapakowana jest zazwyczaj w plastikową wytłoczkę ze szczelnym papierowym pokryciem, czyli w tzw. blister. Zapewnia on wenflonowi jałowość do momentu otwarcia (lub uszkodzenia) opakowania. Drugą (zgodnie z przepisami – niezbędną) warstwę zabezpieczenia stanowi pudełko. Polecamy: Kroplówki – rodzaje, technika wykonania w domu Zakładanie wenflonu Wenflon u osoby dorosłej zakłada się zwykle do żyły znajdującej się na grzbiecie ręki, na przedramieniu lub w dole łokciowym. U noworodków i niemowląt (albo gdy skan skóry lub naczyń uniemożliwia wykonanie wkłucia w miejscu typowym) można wenflon założyć do żyły na kończynie dolnej lub w innej lokalizacji. Żyła powinna być szeroka, z dobrym odpływem, a skóra nad miejscem wkłucia bez zmian zapalnych czy śladów zakażenia. Powyżej miejsca wkłucia zakłada się tzw. stazę – elastyczną opaskę, która powoduje gromadzenie się krwi i rozszerzenie żyły w miejscu założenia wenflonu. Po odkażeniu skóry do żyły wkłuwa się wenflon. Kiedy przez igłę zaczyna wypływać krew, zdejmuje się stazę i wycofuje stopniowo igłę, wsuwając jednocześnie głęboko do żyły plastikową, elastyczną kaniulę. Po wyjęciu igły światło wenflonu przepłukuje się roztworem fizjologicznym soli i zamyka koreczkiem albo od razu podłącza infuzję. Wenflon zabezpiecza się przed wysunięciem przy pomocy przylepca, doklejając skrzydełka głowicy do skóry. Najlepszy plaster do wenflonu to tekstylna, samoprzylepna dzianina, którą można przymocować na dużej powierzchni i która umożliwia skórze oddychanie. Dzięki temu odczyn zapalny na przylepiec jest minimalny, a siła zabezpieczająca wenflon – znaczna. Ponieważ głowica wystaje ponad skórę i mogłaby być wyciągnięta np. przy zakładaniu odzieży albo podczas snu, całość zabezpiecza się bandażem. Polecamy: Zakrzepica żył głębokich – objawy, przyczyny, leczenie i zapobieganie Rozmiary wenflonów Wenflony produkowane są w wielu różnych rozmiarach. Wynika to z kilku czynników: wenflony dla dzieci muszą być cieńsze i krótsze, grubość trzeba dostosować do ilości płynów, która ma być przetoczona, im grubszy wenflon, tym większe jest ryzyko wystąpienia miejscowych powikłań. Podając rozmiary wenflonu, określa się zwykle dwa parametry: średnicę zewnętrzną oraz długość kaniuli. Grubość wenflonu podaje się w mm lub skali Gauge (im większa wartość Ga, tym mniejsza średnica igły). Długość określana jest w mm lub w calach (1 cal = 25,3 mm). Konkretnym wartościom odpowiadają zawsze te same kolory głowicy – kodowanie barwami jest regulowane normą międzynarodową. Na przykład wenflon: różowy ma średnicę 20 Ga – 1,1 mm (rozmiar wewnętrzny to 0,8 mm), szary ma średnicę 16 Ga – 1,7 mm (rozmiar wewnętrzny to 1,4 mm). Największy standardowy rozmiar wenflonu (może być brązowy, czerwony lub pomarańczowy) to 14 Ga, gdzie średnica wewnętrzna to 1,7 mm, a zewnętrzna może przekraczać 2 mm. Przez ten wenflon można podawać nawet 270–300 ml płynów w ciągu minuty. W przypadku krwi, która ma zdecydowanie większą lepkość, maksymalna przetaczana ilość to ok. 160–180 ml/min. Cena wenflonów wyprodukowanych przez uznanych producentów materiałów medycznych nie przekracza zwykle 3–4 złotych za sztukę. Przy zakupie większej ilości możliwe jest uzyskanie dużej zniżki. Polecamy: Autohemoterapia – leczenie własną krwią. Na co pomaga krew? Zobacz film i dowiedz się jak skutecznie pozbyć się biegunki: Zobacz film: Przyczyny i leczenie biegunki. Źródło: 36,6. Powikłania po założeniu wenflonu Najczęstszymi powikłaniami związanymi ze stosowaniem wenflonów są: niedrożność kaniuli, krwiak, miejscowe zapalenie powłok, zapalenie żyły. Pojawiają się one, jeśli okolicy wkłucia nie zabezpiecza się odpowiednio przed nadkażeniem lub gdy wenflon utrzymywany jest w żyle zbyt długo. Mogą wystąpić również wtedy, kiedy podaje się środki o zbyt dużej osmolarności albo o działaniu drażniącym śródbłonek naczyń.
Wprowadzenie: Maty dla psów w samochodzie są ważnym elementem, który zapewnia bezpieczeństwo i wygodę dla zwierzęcia podczas podróży. W tym artykule przedstawimy kroki, jakie należy podjąć, aby założyć matę dla psa w aucie. Spis Treści1 5 kroków do założenia maty dla psa w aucie2 Pytania i odpowiedzi3 Konkluzja 5 kroków do założenia maty dla psa … Żywienie psa Odpowiednie żywienie jest jednym z ważniejszych aspektów opieki nad psem. Jeśli chcesz, by Twój pies był zdrowy, musisz pamiętać o podstawowych wymaganiach żywnościowych. Pies na... Otyłość u psów Otyłość u psów jest związana z różnymi czynnikami, takimi jak np. wiek, płeć, rasa, zabieg kastracji. Jednak najważniejszymi okazują się czynniki warunkowane przez właściciela ... Pchły psie Pchły powodują u psów wiele chorób. Są to między innymi: alergiczne pchle zapalenie skóry, przenoszenie psich tasiemców, znacznej utraty krwi i anemii przy dużej inwazji, roznoszą ... Kleszcze Kleszcze przenoszą wiele niezwykle niebezpiecznych chorób, zarówno dla zwierząt, jak i dla człowieka. Najczęściej przenoszoną przez kleszcze chorobą jest babeszjoza (piroplazmoza). ... Zjadanie odchodów Zjadanie odchodów przez psy jest najprawdopodobniej najgorszym zachowaniem, jakie może się zdarzyć – zwłaszcza, jeśli po tym fakcie nasz czworonóg próbuje polizać nas po twarzy. ... Kastracja i sterylizacja Najbardziej popularną metodą ograniczania niechcianego rozrodu zwierząt była do tej pory sterylizacja farmakologiczna. Jednak badania wykazały, że sieje ona największe spustoszenie w ... Przygotowanie do zabiegu Olbrzymi rozwój ogólnie pojętych nauk weterynaryjnych w ostatnich kilkunastu latach spowodował nie tylko poprawę warunków życia naszych ulubieńców, ale również umożliwił... Mowa psiego ciała Psy posiadają niezwykłą zdolność komunikowania się z ludźmi. Jednak język ich ciała znacznie różni się od naszego. Przypisywanie psu cech ludzkich jest częstym błędem,... Choroby skóry Choroby skóry należą do najczęstszych konsultacji w gabinetach weterynaryjnych. Praktycznie każdy właściciel psa lub kota miał mniejsze lub większe kłopoty dermatologiczne u... Parwowiroza Parwowiroza jest jedną z najgroźniejszych chorób wirusowych psów. Jest też chorobą najmłodszą. Początki jej sięgają wczesnych lat osiemdziesiątych, kiedy pojawiła się na... Jak założyć szelki dla psa. Właściwe zastosowanie szelek to nie tylko kwestia komfortu, ale także bezpieczeństwa Twojego pupila. Pierwszym krokiem jest wybór odpowiednich szelek — powinny być dostosowane do rozmiaru i rasy psa, a także do jego temperamentu. Przygotowanie do założenia szelek na psa
wenflon Moderatorzy: Robert A., Jarek magdzian witam mojemu psu dziś wyjęto wenflon z łapy niestety nie wiem co się dzieje ale przestał na nią stawać i utyka łapa go nie boli ponieważ gdy ją dotykam i ugniatam nie reaguje nie piszczy i daje sobie oglądać czy ktoś się spotkał z taką reakcją czy jest to normalne i przejdzie czy mam iść do weta dzięki za wszystkie uwagi Rikula Posty: 149 Rejestracja: 09 września 2012, 22:38 16 maja 2013, 09:16 Po wenflonie , tak jak u ludzi może tworzyć sie stan zapalny w miejscu wkłucia . To nic groźnego . Mozna zrobić okład z 3% kwasu bornego lub z altacetu ale u psa to trudna sprawa ,pewno będzie go sciągać i wygryzać .Okład powinien być cały czas mokry .
Pęseta/Pinceta anatomiczna - 10,5 cm lub 13,5 cm. Zestaw do nauki iniekcji i podaży leków zawiera wszystkie elementy potrzebne do samodzielnego treningu wkłuć, pobierania krwi, zastrzyków podskórnych, dożylnej podaży leków, wykonywania znieczulenia miejscowego i do nauki rozcieńczania leków. Pakiet nici chirurgicznych - 9 sztuk nici
Co to jest wlew podskórny i na czym polega? Wlewy podskórne są sposobem podawania leków do tkanki podskórnej. Wykorzystuje się je do nawadniania i podawania leków głównie u osób objętych opieką paliatywną i hospicyjną oraz u osób w podeszłym wieku. Można je wykorzystać w opiece w domu chorego, a założenie wkłucia podskórnego może wykonać przeszkolony opiekun. Wlewy podskórne są tańszą i bezpieczniejszą metodą niż wlewy dożylne – w przeciwieństwie do wlewów dożylnych nie powodują zakrzepicy i są bardziej komfortowe dla pacjenta. Drogą wlewów podskórnych podawać można sól fizjologiczną, płyn wieloelektrolitowy, 5% glukozę, mleczan Ringera, mieszaniny NaCl z glukozą. Do najczęściej podawanych tym sposobem leków należą: metoklopramid, haloperydol, morfina, tramadol, midazolam. Jakie są wskazania do stosowania wlewów poskórnych? Wlewy podskórne stosuje się do nawadniania chorych lekko i średnio odwodnionych, zwłaszcza osób starszych i dzieci. Ciągły wlew lub regularne podawanie niewielkich ilości roztworów leków (2–4 ml) wykorzystuje się u osób, które mają problemy z doustnym przyjmowaniem leków, zwłaszcza u osób z nudnościami i wymiotami po chemio- i radioterapii, u osób w starszym wieku oraz terminalnie chorych. Jak przebiega zabieg? Wlewy podskórne wykonuje się przez wkłucie podskórne, które zakłada się najczęściej w górnej części klatki piersiowej poniżej obojczyka lub na zewnętrznej powierzchni uda, na plecach poniżej lub powyżej łopatki, na zewnętrznej powierzchni ramienia, na brzuchu. Tradycyjnie stosuje się igłę typu „motylek” wyposażoną w dren ułatwiający podawanie leków. Przed przystąpieniem do zabiegu należy przygotować jednorazowy sprzęt – rękawiczki, jałowe gaziki. Przed założeniem „motylka” należy wypełnić dren płynem (roztwór leków, woda do iniekcji, sól fizjologiczna). Następnie, po odkażeniu miejsca nakłucia ujmuje się fałd skóry i pod kątem 45° wprowadza się igłę motylka do tkanki podskórnej (na klatce piersiowej igła powinna być wprowadzona równolegle do żeber). W razie wypływu krwi należy zmienić miejsce nakłucia. Po założeniu „motylka” należy utworzyć wokół niego pętlę z drenu – zapobiegnie to poruszaniu igły i drażnieniu tkanki oraz przypadkowemu wysunięciu się igły – a następnie umocować pętlę i „motylek” plastrem. Jeśli dren jest długi, można zrobić drugą pętlę i również przymocować ją plastrem do skóry. Po wykonaniu zabiegu należy koniecznie odnotować w dokumentacji chorego datę założenia wkłucia. Jeśli po zabiegu nie pojawiły się powikłania, wkłucie można utrzymać w tkance podskórnej do kilkunastu dni. Oprócz „motylków” do wkłuć podskórnych wykorzystuje się również kaniule (cewniki) syntetyczne. Sposób ich zakładania jest bardzo podobny jak przy „motylkach”, jednak w tym przypadku, zaraz po wprowadzeniu kaniuli pod skórę usuwa się z niej igłę. Kaniule syntetyczne stosuje się u osób uczulonych na nikiel, u których przeciwwskazane są metalowe igły typu „motylek”. Na dobę można podać do 3 l płynów, najlepiej w 6 porcjach po 500 ml każda podana w ciągu godziny. Podawanie do 25 kropli na minutę zwykle zmniejsza ryzyko powstania miejscowego obrzęku. Dawkowanie i prędkość podawania danych roztworów musi być ustalona z lekarzem. Jak przygotować się do zabiegu? Przed przystąpieniem do zabiegu należy uzyskać świadomą zgodę chorego. Jeśli uzyskanie świadomej zgody jest niemożliwe z uwagi na utrudniony kontakt z chorym, zgodę powinien wyrazić opiekun prawny chorego. Jakie są przeciwwskazania do wykonania wlewu podskórnego? Do przeciwwskazań do wykonania wlewu podskórnego należą: przewodnienie, zaburzenia krzepnięcia krwi, małopłytkowość, konieczność podania więcej niż 3 litry płynów w ciągu doby, konieczność żywienia pozajelitowego, ostre stany zagrożenia życia. Przeciwwskazaniami miejscowymi są: zbyt cienka tkanka podskórna, zły stan miejscowy skóry (uszkodzenie skóry, miejscowy stan zapalny, obrzęk limfatyczny). Jakie powikłania mogą wystąpić po wykonaniu zabiegu? W miejscu założenia wkłucia może pojawić się zaczerwienienie, ból, stan zapalny, wylew krwawy. Może dojść również do zatkania kaniuli – należy wtedy zmienić miejsce wkłucia. Nie jest szkodliwe miejscowe gromadzenie się płynu pod skórą. W przypadku pojawienia się odczynu alergicznego po założeniu „motylka” należy niezwłocznie wymienić go na kaniulę syntetyczną.
przygotowanie zestawtv zaioŽenie u pacjenta obwodowego wklucia doŽylnego i jego pielçgnacjç. 3.ODPOWIEDZIALNOŠé 1 KOMPETENCJE 3.1 Pielçgniarki i lekarze odpowiedziaini za. przestrzeganie zasad aseptyki i antyŠeptyki podczas wykonywanta zabiegu, przygotowanie fizyczne i psychiczne dbanie o bezpieczeóstwo pacjenta w czasie wykonywania Kroplówki Kroplówka w domu pacjenta Więcej Cewnikowanie pęcherza Założenie, wymiana lub usunięcie cewnika urologicznego Więcej Zastrzyki Zastrzyki w domu Więcej Zdejmowanie szwów Usuwanie szwów w domu pacjenta Więcej Założenie wenflonu w domu Wenflon (ang. venflon, potocznie wigo, kaniula dożylna, kateter, ang. PVC peripheral venous access catheter or line) to urządzenie wykonane z tworzywa sztucznego, które stosowane jest do dożylnego podawania płynów. Wenflon składa się z dwóch części. Pierwsza z nich to cieńka elestyczna rurka (kaniula) z tworzywa sztucznego (np. teflon), która przeznaczona jest do tymczasowego umieszczania w żyle. Drugą cześć stanowi port służący np. do podłączania strzykawek i kroplówek lub pobierania krwi. Wenflon zakładany jest za pomocą igły, która następnie jest usuwana, a w naczyniu pozostaje jedynie kaniula. W zależności od rozmiaru oraz kondycji naczyń krwionośnych pacjenta stosuje się kaniule w różnych rozmiarach- średnica zewnętrznej rurki od 0,6 do 1,7 mm. Standardowo wenflon nie powinien znajdować się w żyle dłużej niż 72 godziny. Przetrzymanie zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań takich jak infekcja czy zapalenie naczyń. Z czasem średnica kaniuli ulega zwężeniu przez powstający w jej wnętrzu skrzep, przez co wenflon staje się niedrożny (dostępne są również kaniule zawierające substancję zapobiegającą koagulacji krwi). W niektórych przypadkach np. słaby stan żył wywołany przez chemioterapię wenflon może pozostawać w żyle tak długo aż nie utraci drożności oraz nie wystąpi stan zapalny. Niewłaściwe założenie lub obsługa wenflonu może prowadzić do wielu niebezpiecznych powikłań: infekcja zapalenie żyły wynaczynienie, krwiak obrzęk krwotok zator gazowy Prawidłowe założenie i obsługa wenflonu przez wykwalifikowaną osobę minimalizuje ryzyko wystąpienia powikłań. Zapraszamy do obejrzenia krótkiego filmu, na którym pokazujemy zakładanie wenflonu na grzbiecie dłoni. Rodzaj usługi Cena zabiegu Założenie wenflonu 100 zł Technologia do wykrywania żył Wyjątkowo, nawet pomimo bardzo dużego doświadczenia i doskonałych umiejętności manualnych znalezienie odpowiedniej żyły i uzyskanie dostępu żylnego (np. założenie wenflonu do podania kroplówki, pobranie krwi do badan, zrobienie zastrzyku) bywa skomplikowane. Wykonanie idealnego wkłucia najczęściej jest utrudnione u bardzo małych dzieci, osób z nadwagą, chorujących na nowotwory. Są też pacjenci, u których naczynia są po prostu schowane nieco głębiej, nie można ich zobaczyć czy wyczuć palcami nawet przy użyciu stazy. Poza czynnikami anatomicznymi również stres lub napięcie, które towarzyszą niektórym pacjentom mogą komplikować zrobienie wkłucia. Zadaniem naszych pielęgniarek jest nie tylko perfekcyjne wykonanie samego zabiegu, ale przede wszystkim zadbanie o komfort i samopoczucie pacjenta. Pierwszorzędne umiejętności interpersonalne pielęgniarek oraz otocznie własnego domu zazwyczaj ograniczają stres towarzyszący pacjentowi do minimum. Dodatkowo każda nasza pielęgniarka wyposażona jest w innowacyjne urządzenie do wykrywania żyły. Skaner emituje monochromatyczne promieniowanie podczerwone, które jest pochłanianie przez nieutlenowaną hemoglobinę występującą w żyłach. Dzięki temu urządzeniu można uwidocznić przebieg żył, odróżnić je od tętnic i wykonać wkłucie u bardzo wymagających pacjentów. Przykładowe zdjęcie prezentujące działanie skanera- detekcja żył w podczerwieni. .
  • ggx1znmrtg.pages.dev/246
  • ggx1znmrtg.pages.dev/555
  • ggx1znmrtg.pages.dev/328
  • ggx1znmrtg.pages.dev/458
  • ggx1znmrtg.pages.dev/328
  • ggx1znmrtg.pages.dev/5
  • ggx1znmrtg.pages.dev/659
  • ggx1znmrtg.pages.dev/742
  • ggx1znmrtg.pages.dev/327
  • ggx1znmrtg.pages.dev/203
  • ggx1znmrtg.pages.dev/945
  • ggx1znmrtg.pages.dev/302
  • ggx1znmrtg.pages.dev/219
  • ggx1znmrtg.pages.dev/240
  • ggx1znmrtg.pages.dev/415

    • jak założyć wenflon u psa