„Nie obrażajcie kobiet, które trafiły lepiej od Was” - zachęca Marlena. Szanowna Redakcjo i Czytelniczki, mam nadzieję, że nie będę posądzona o prowokację, bo nie to jest moim celem. Wobec moich znajomych czy rodziny nie byłabym tak otwarta, ale mam nadzieję, że chociaż tutaj mogę sobie pozwolić na szczerość. Od 4 lat jestem szczęśliwą mężatką. Fajny, przystojny mąż, wystarczające środki do życia, mieszkanie, samochód i zupełny luz. Tak mniej więcej wygląda moje życie. Bajka, ale oczywiście nie dla wszystkich. Jestem przekonana że niektórzy nie mogą się powstrzymać, żeby tego jakoś głupio nie skomentować. Na pewno pojawiają się głosy, że znalazłam sobie sponsora i poleciałam na jego pieniądze. Dlaczego? Tylko dlatego, że on faktycznie je ma. Nie jest skromnym facetem, który musi całymi dniami harować, żeby zarobić na czynsz i jedzenie. Nie udaje ofiary losu, tylko wie, że jest człowiekiem sukcesu. A ja nie boję się przyznać, że to dla mnie bardzo wygodna sytuacja. Jest uczucie, jest za co żyć i jest naprawdę dobrze. Niektórzy mogą twierdzić, że to z mojej strony nie miłość, ale wyrachowanie. Bo gdyby on nie miał tych pieniędzy, to ja bym się nim pewnie nie zainteresowała. I wiecie co? To prawda, ale nie czuję, że muszę się tego wstydzić! Dla mnie to zupełnie normalne, że kobieta chce mieć u boku faceta, który zapewni jej wszystko co najlepsze. Nie jestem Matką Teresą, ale młodą osobą z ogromnym apetytem na życie. Wiem, jak to dla niektórych brzmi. Zaraz zostanę nazwana wyrachowaną babą, która leci wyłącznie na kasę. No właśnie NIE WYŁĄCZNIE, ale dobrze wiemy, jak się dzisiaj żyje bez chociaż minimalnego poczucia bezpieczeństwa. Od męża dostaję nie tylko uczucie, ale też to! Mam radę dla wszystkich kobiet, które nie chcą lub nie potrafią tego zrozumieć... Nie chodzi mi o to, żeby polować na bogacza i podstępem zaciągnąć go przed ołtarz. Wystarczy trzeźwo patrzeć na swoje życie i zdawać sobie sprawę, że nie każdy nadaje się do zakładania rodziny. Ktoś mi powie, że uczucia są silniejsze od zdrowego rozsądku. Trudno tak to analizować, bo jak się zakocham w biedaku, to nic mi to nie da, że zdam sobie sprawę z jego biedy. I tak będę kochać. A ze mną było właśnie inaczej. Nie wiem czy to kwestia wychowania, czy charakteru, ale ja nie potrafiłabym się zakochać w kimś, kto niewiele sobą reprezentuje. Człowiek to nie tylko jego charakter, czułe słówka, ale także to, co może nam dać. Mnie romantyczna kolacja w wynajmowanej kawalerce i przy makaronie z Biedronki nie pociąga. O co mi dokładnie chodzi? Spróbuję postawić sprawę jasno. Nie powinno się tak tego przeliczać, ale skoro niektórzy mają problem ze zrozumieniem, to zaryzykuję. Ja: bogaty mąż, miłość, nie muszę pracować, realizuję swoje pasje, na nic mi nie brakuję, spełniam marzenia, mam ładne mieszkanie, dobry samochód, perspektwy, kupuję co chcę, on mnie wspiera, jestem szczęśliwa. Ona: biedny mąż, miłość, ciężka praca jego i jej, brak czasu i ochoty na pasje, ciągłe braki w domowym budżecie, niespełnione marzenia, wynajmowane mieszkanie, brak samochodu, perspektywy niepewne, liczenie każdego grosza, brak wsparcia na co dzień, frustracja. Teraz dokładnie widać, w czym tkwi problem. Pieniądze może same w sobie nie dają szczęścia, ale jeśli ich nie ma, to cała reszta zaczyna się sypać. To kto ma problem – ja czy ona? Pozwolę sobie na porównanie. Nie chcę nikogo tutaj wytykać palcami, ale pokazać w czym rzecz. Mam przyjaciółkę, ten sam rocznik, chodziłyśmy razem do klasy. Wyszłyśmy za mąż też w podobnym wieku, ale za zupełnie różnych ludzi. Ona strasznie zakochana, nigdy nie widziała wad swojego partnera. Wyglądał nie najgorzej, ale jakoś strasznie przedsiębiorczy to nie był i chyba nigdy nie będzie. Etat w państwowym urzędzie, obstawiam, że jakieś 2,5-3 tysiące na rękę. Wynajmowane mieszkanko, do pracy dojeżdża autobusem. Nie przeszkadzało jej to, są razem i się zaczęło... Już nie potrafimy normalnie rozmawiać, bo ją za każdym razem zżera zazdrość. Nie mogę niczego powiedzieć, żeby przypadkiem nie poczuła się gorsza. Musi ciężko pracować, żeby razem z mężem utrzymać dom i dziecko. Nie mają chyba żadnych planów i marzeń. Ode mnie słyszy coś zupełnie innego. Niby jesteśmy w tym samym wieku, tak samo długo w stałym związku, ale moje życie wygląda inaczej. Ja nie muszę biadolić, że na nic mi nie starcza, że od tego wszystkiego straciłam dobry humor i nic mi się nie chce. Jest odwrotnie. Mąż ma firmę, ludzi, którzy wykonują za niego większość obowiązków, wyciąga z tego naprawdę niezłe pieniądze. Tak dobre, że sama nie muszę pracować i błagać jakiegoś obłąkanego szefa o uznanie. Jego pieniądze dają mi nie tylko komfort, ale poczucie godności. Tego chyba większości kobiet brakuje. Czy muszę się tego wstydzić? 1. Spróbujcie związać się z kimś, przy kim nie będziecie musiały się martwić o rachunki, pracę i inne przyziemne rzeczy. Zobaczycie, że jeśli jest miłość, a do tego pieniądze, wtedy naprawdę nie zamieniłybyście takiego życia na żadne inne. 2. Jeśli dalej niektórym to nie pasuje, to przynajmniej nie obrażajcie kobiet, które trafiły lepiej od Was. Nie zarzucajcie im, że miały głowę na karku i teraz mają powód, żeby codziennie się uśmiechać. Ich dobrze sytuowani faceci to nie sponsorzy, ale normalni partnerzy, którym po prostu więcej się udało... Polecam wszystkim fajne hasło, które kiedyś usłyszałam w TV: Pieniądze szczęścia nie dają, ale Ty to sprawdź. Marlena Usłyszałam od koleżanki, że „co ja wiem o prawdziwym życiu”. Wyrwałam sobie bogacza, to nie mam prawa się odzywać. Inne kobiety w końcu muszą cierpieć, bać się o przyszłość, liczyć każdy grosz. Przepraszam bardzo, ale czy ja kogoś zmuszałam do wiązania się z nierozgarniętym facetem? Wystarczyło przewidzieć, że jak przyszły mąż nie za bardzo sobie radzi przed ślubem, to po ślubie to się raczej nie zmieni. Wiedziałaś, co brałaś i miej pretensje wyłącznie do siebie. Dochodzi do tego, że w gronie znajomych muszę milczeć o tym, że w domu sprząta mi gosposia, a na wakacje wybieramy się na drugi koniec świata. Tak nie wypada, bo przecież inni mają gorzej. Wychodzi na to, że tylko biednego męża można kochać. Jeśli ktoś się wiąże z kimś takim, to na pewno łączy ich wspaniałe uczucie, bo przecież nie jego majątek. Ale kiedy facet świetnie sobie daje radę i niczego mu nie brakuje, wtedy kobieta u jego boku od razu postrzegana jest jak pijawka, która widzi tylko pieniądze. Ja nie widzę TYLKO pieniędzy, ale nie udaję, że ich nie dostrzegam. Są ważne i wszyscy dobrze o tym wiemy. Każdy chciałby żyć wygodnie i bez zbędnych stresów. To małżeństwo mi to daje! Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie. Więcej szczegółów w naszej Polityce Cookies. Nie pokazuj więcej tego powiadomienia